Dla potrzeb projektowanych rozwiązań niezbędne było sprecyzowanie pojęcia wyrównywania szans. Podmiot realizujący działania w obszarach wskazanych w przepisach ustawy będzie zobowiązany do stosowania takich środków, które zapewnią osobom niepełnosprawnym dostęp do tej działalności. W związku z tym za wyrównywanie szans osób niepełnosprawnych należy uznać zespół działań, dzięki realizacji, których obiekty, urządzenia, instytucje, informacje, usługi lub świadczenia w zakresie życia społecznego, gospodarczego, dostępu do oświaty, wydarzeń sportowych lub kulturalnych oraz turystycznych, z których powszechnie korzystają osoby sprawne, są dostępne również dla osób niepełnosprawnych w sposób odpowiadający ich potrzebom i możliwościom. Wyrównywanie szans osób niepełnosprawnych odbywać się powinno z uwzględnieniem potrzeb i możliwości psychofizycznych osób niepełnosprawnych bez względu na rodzaj i stopień niepełnosprawności ustalony na podstawie odrębnych przepisów.
W projektowanej ustawie niezbędne jest wprowadzenie szczegółowych rozwiązań w zakresie dostępu osób niepełnosprawnych do usług publicznych. Jedno z przyjętych rozwiązań polega na tym, że każdy organ władzy publicznej w zakresie swoich kompetencji powinien zostać zobligowany do działań mających na celu likwidację barier – rozumianych jako przeszkody lub ograniczenia architektoniczne, urbanistyczne, transportowe, techniczne, w komunikowaniu się, w dostępie do informacji oraz inne przeszkody, które uniemożliwiają lub utrudniają osobom niepełnosprawnym uczestnictwo w życiu społecznym, gospodarczym oraz kulturalnym, w tym realizację ich praw lub wolności oraz spełnianie obowiązków – w zakresie dostępności dla osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. W tym zakresie mieści się także odpowiednie wsparcie dla instytucji publicznych w realizacji postanowień wynikających z projektowanych przepisów.
Wprowadzono także obowiązek stosowania formuły rozsądnego dostosowania, czyli wdrażanie koniecznych i odpowiednich zmian i dostosowań, jeśli są potrzebne konkretnym przypadku, w celu zapewnienia osobom niepełnosprawnym, ze względu na ich niepełnosprawność, możliwości uczestnictwa w życiu społecznym, gospodarczym oraz kulturalnym, w tym realizację ich praw lub wolności oraz spełnianie obowiązków, a które nie pociągają za sobą nieproporcjonalnego lub nadmiernego obciążenia, zaś nie są nadmierne w szczególności gdy podmiot, który je poniósł, może uzyskać ze środków publicznych co najmniej częściowy zwrot poniesionych kosztów w wystarczającym stopniu rekompensujący poniesione wydatki.
Ponadto niezbędne jest wprowadzenie zasady, według której w każdym przypadku organ administracji lub instytucja publiczna wydające rozstrzygnięcie w stosunku do osoby niepełnosprawnej dotyczące praw, które przysługują jej ze względu na niepełnosprawność, mogą żądać od tej osoby przedstawienia właściwego dokumentu potwierdzającego jej niepełnosprawność – takim dokumentem może być w szczególności legitymacja osoby niepełnosprawnej lub potwierdzenie niezdolności do pracy wydane na podstawie odrębnych przepisów rentowych. W przypadku nie przedstawienia właściwego dokumentu osoba niepełnosprawna nie uzyskuje prawa do wystąpienia z roszczeniem w oparciu o ustawę. Powyższa zasada nie będzie stała w sprzeczności z przepisami umożliwiającymi dochodzenia roszczeń odszkodowawczych.
