Głównym celem projektu jest wprowadzenie regulacji dopuszczającej stosowanie zapisu windykacyjnego. Projekt uelastycznia zapomnianą nieco instytucję wykonawcy testamentu. Według projektu wykonawca testamentu wskazany przez spadkodawcę sprawować może w okresie następującym bezpośrednio po jego śmierci zarząd nie tylko całym majątkiem spadkowym, ale także jego zorganizowaną częścią lub nawet określonym składnikiem. Ma to istotne znaczenie szczególnie wtedy, gdy w skład spadku wchodzi przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne. Wówczas nawet przejściowy brak osoby uprawnionej do podejmowania czynności zarządu doprowadzić może do ich rozkładu lub utraty wartości. Dzięki powołaniu wykonawcy testamentu testator wskazuje osobę, która zarządzać będzie jego majątkiem nawet do działu spadku. Projekt przesądza także dopuszczalność ustanowienia więcej niż jednego wykonawcy testamentu, co obecnie nie jest powszechnie aprobowane.
Wprowadzenia do polskiego prawa spadkowego zapisu windykacyjnego nie należy wiązać z likwidacją istniejącej już postaci zapisu, który w projekcie nazwany jest zapisem zwykłym. Ustawodawca nie musi dokonać wyboru jednej tylko konstrukcji zapisu. Zapis windykacyjny może pojawić się obok zapisu zwykłego. Zważywszy na to, iż zakres przedmiotowy zapisu zwykłego jest szerszy niż zapisu windykacyjnego, aby zmiana regulacji prawnej nie ograniczała swobody testatora należy równolegle dopuścić obie te postacie zapisu. Utrwalona praktyka oraz ugruntowana w polskim prawie tradycja zapisu o skutkach obligacyjnych skłaniają do wniosku, iż zapisowi zwykłemu należy nadać rolę wiodącą. Jego stosowanie stanowiłoby regułę. Wykorzystanie zapisu windykacyjnego wymagałoby wyraźnego oświadczenia testatora. Dla wywołania skutków rzeczowych zapisu testator powinien wyraźnie wskazać w testamencie, iż z chwilą jego śmierci przedmiot zapisu wchodzi do majątku zapisobiercy. Aby ograniczyć przypadki, w których wystąpią wątpliwości dotyczące takiego wskazania i jego wykładni projekt dopuszcza posłużenie się zapisem windykacyjnym jedynie w testamentach sporządzanych w formie aktu notarialnego.
Szczegółowa regulacja zapisu windykacyjnego została zamieszczona w dodanych przez projekt do Kodeksu cywilnego art. 9811 – 9814. Została tam zamieszczona definicja zapisu windykacyjnego. Polega on przeznaczeniu w testamencie oznaczonej osobie przedmiotu zapisu, który zapisobierca nabywa w chwili otwarcia spadku. Regulacja ta w powiązaniu z art. 922 § 2 k.c. określa wpływ zapisu windykacyjnego na zawartość spadku przesądzając, iż przedmiot zapisu windykacyjnego jest wyłączony ze spadku. Jednakże, gdy osoba wskazana przez testatora nie chce lub nie może być zapisobiercą przedmiot zapisu windykacyjnego nie zostaje wyłączony ze spadku.
W projekcie nowelizacji wskazano, iż przedmiotem zapisu windykacyjnego może być: rzecz oznaczona co do tożsamości, zbywalne prawo majątkowe, przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne, ustanowienie na rzecz zapisobiercy użytkowania lub służebności. Jest to wyliczenie enumeratywne. Przedmiot zapisu w chwili otwarcia spadku powinien należeć do spadkodawcy, a gdy zapis polega na ustanowieniu użytkowania lub służebności, to przedmiot tego prawa powinien należeć do spadku.
