Pierwszym ważnym przepisem w omawianej materii jest art. 10 KRiO, który stanowi, że nie może zawrzeć małżeństwa osoba niemająca ukończonych lat osiemnastu. Jednakże z ważnych powodów sąd opiekuńczy może zezwolić na zawarcie małżeństwa kobiecie, która ukończyła lat szesnaście, a z okoliczności wynika, że zawarcie małżeństwa będzie zgodne z dobrem założonej rodziny. Pamiętajmy przy tym, że nie można unieważnić małżeństwa z powodu braku przepisanego wieku, jeżeli małżonek przed wytoczeniem powództwa ten wiek osiągnął. Jeżeli kobieta zaszła w ciążę, jej mąż nie może żądać unieważnienia małżeństwa z powodu braku przepisanego wieku.
Kolejną przeszkodą małżeńską jest ubezwłasnowolnienie całkowite chociażby jednego z narzeczonych. Jeśli jednak w jakiś sposób dojdzie do ślubu, to unieważnienia małżeństwa z powodu ubezwłasnowolnienia może żądać każdy z małżonków. Pamiętajmy jednak, że nie można unieważnić małżeństwa z powodu ubezwłasnowolnienia, jeżeli ubezwłasnowolnienie zostało uchylone.
Art. 12 KRiO przewiduje natomiast, że nie może zawrzeć małżeństwa osoba dotknięta chorobą psychiczną albo niedorozwojem umysłowym. Jeżeli jednak stan zdrowia lub umysłu takiej osoby nie zagraża małżeństwu ani zdrowiu przyszłego potomstwa i jeżeli osoba ta nie została ubezwłasnowolniona całkowicie, sąd może jej zezwolić na zawarcie małżeństwa. Unieważnienia małżeństwa z powodu choroby psychicznej albo niedorozwoju umysłowego jednego z małżonków może żądać każdy z małżonków. Nie można jednak unieważnić małżeństwa z powodu choroby psychicznej jednego z małżonków po ustaniu tej choroby. Zasadniczym celem ustawodawcy w tym zakresie była oczywiście ochrona drugiej – zdrowej psychicznie osoby, która zawierałaby związek małżeński. Trzeba bowiem pamiętać, że choroby psychiczne mogą zdecydowanie wpływać na niebezpieczne zachowania chorych, co z kolei zagraża z reguły życiu i zdrowiu innych osób.
Kolejnymi przeszkodami małżeńskimi są bigamia oraz pokrewieństwo pomiędzy nupturientami (narzeczonymi). Polski system prawny przewiduje małżeństwa monogamiczne – jeden mąż i jedna żona, tym samym nie może zawrzeć małżeństwa, kto już pozostaje w związku małżeńskim. Unieważnienia małżeństwa z powodu pozostawania przez jednego z małżonków w poprzednio zawartym związku małżeńskim może żądać każdy, kto ma w tym interes prawny. Nie można unieważnić małżeństwa z powodu pozostawania przez jednego z małżonków w poprzednio zawartym związku małżeńskim, jeżeli poprzednie małżeństwo ustało lub zostało unieważnione, chyba że ustanie tego małżeństwa nastąpiło przez śmierć osoby, która zawarła ponownie małżeństwo pozostając w poprzednio zawartym związku małżeńskim. Stwierdzenie tożsamości osoby małżonka, zawierającego bigamiczny związek małżeński, może nastąpić w każdy sposób, nie tylko na podstawie aktu jego urodzenia. Gdyby zatem wystąpiły pewne nieścisłości lub rozbieżności między treścią aktu urodzenia i małżeństwa jednego lub obojga małżonków lub akt urodzenia nie został sporządzony albo odtworzony, sąd, orzekający o nieważności małżeństwa, może ustalić tożsamość osoby każdego małżonka na podstawie wyników oceny wszystkich przeprowadzonych w tym przedmiocie dowodów. Rozbieżności istotne mogłyby przesądzać rzutując na ocenę dowodów, o wyniku postępowania (tożsamość nie wykazana), wtedy zaś mogłoby być uzasadnione zawieszenie postępowania do czasu sprostowania właściwych aktów stanu cywilnego.
Art. 14 i 15 KRiO wskazują, że nie mogą zawrzeć ze sobą małżeństwa krewni w linii prostej, rodzeństwo ani powinowaci w linii prostej. Jednakże z ważnych powodów sąd może zezwolić na zawarcie małżeństwa między powinowatymi. Nie mogą zawrzeć ze sobą małżeństwa przysposabiający i przysposobiony. Pamiętajmy jednak, że nie można unieważnić małżeństwa z powodu stosunku przysposobienia między małżonkami, jeżeli stosunek ten ustał.
