Na gruncie prawa pocztowego mamy do czynienia ze znaczącym ograniczeniem prawa do dochodzenia roszczenia w stosunku do operatora publicznego z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania powszechnej usługi pocztowej, polegającego w szczególności na wadliwej realizacji przekazu pocztowego. Zakwestionowany przepis różnicuje sytuację prawną osób korzystających z usług pocztowych w zależności od tego, kto jest usługodawcą. Kiedy przyjmującym zlecenie jest operator inny niż publiczny, to odpowiedzialność odszkodowawcza za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi umożliwi pełną kompensację powstałej u usługobiorcy szkody. Natomiast w przypadku, gdy podmiotem przyjmującym zlecenie jest operator publiczny wtedy odpowiedzialność takiego podmiotu jest wyraźnie ograniczona. Mamy tu zatem do czynienia z uprzywilejowaniem pozycji operatora publicznego co jest niezgodne z konstytucyjną zasadą równości.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 57 ust. 3 w związku z art. 59 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. – Prawo pocztowe jest zgodny z art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 2 konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 64 ust. 3 konstytucji. Oznacza to, że zgodna z konstytucją jest regulacja prawa pocztowego wprowadzająca ograniczenie odpowiedzialności operatora publicznego za niewykonanie lub nienależyte wykonanie powszechnej usługi pocztowej, niebędące równocześnie czynem niedozwolonym, jedynie do zakresu określonego tą ustawą.
Trybunał Konstytucyjny przyjął, że zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami prawa pocztowego nadawca przekazu pocztowego może domagać się odszkodowania w zakresie i na zasadach przewidzianych w ustawie, a więc w postępowaniu reklamacyjnym, a następnie, również w postępowaniu sądowym. W związku z tym nietrafny był zarzut niezgodności kwestionowanych przepisów z art. 45 ust. 1 konstytucji. Ponadto Trybunał nie zgodził się z zarzutem naruszenia zasady równości oraz zasady ochrony własności i praw majątkowych, wskazując, że przekaz pocztowy jest powszechną usługą pocztową wykonywaną tylko i wyłącznie przez operatora publicznego Pocztę Polską S.A. Nie może być więc mowy o uprzywilejowaniu pozycji operatora publicznego względem innych operatorów w odniesieniu do wskazanej usługi.
Ponadto, Trybunał uznał, że powołany art. 64 ust. 3 konstytucji – określa ramy dopuszczalnych ograniczeń prawa własności. Wskazana podstawa kontroli odnosi się więc jedynie do prawa własności, pomijając inne prawa majątkowe, takie jak np. prawa majątkowe wynikające z zawartych umów cywilnoprawnych – o których mowa w art. 64 ust. 1 i 2 konstytucji. Wobec tego art. 64 ust. 3 konstytucji jest nieadekwatnym wzorcem kontroli. Prawo do odszkodowania, jako prawo majątkowe, podlega konstytucyjnej ochronie, a jego ograniczenia nie mogą zamykać drogi sądowej ani prowadzić do naruszenia zasady równej ochrony praw majątkowych.
