Odpowiadając na to pytanie, należy udzielić odpowiedzi przeczącej, bowiem zgodnie z ustawą o obligacjach, spółki z o.o. jako podmioty posiadające osobowość prawną mogą emitować obligacje pod warunkiem, że prowadzą działalność gospodarczą. W rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa i usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Spółki z o.o. nie muszą prowadzić działalności gospodarczej, bowiem mogą zostać założone w każdym prawnie dopuszczalnym celu, także niegospodarczym i niezarobkowym (non profit). Zatem nie każda spółka może emitować obligacje. Warunek gospodarczego rodzaju działalności emitenta obligacji uzasadniony jest przede wszystkim ochroną uprawnień obligatariuszy. Działalność gospodarcza, podejmowana w celu zarobkowym, a zatem nastawiona na uzyskiwanie dochodów, ma gwarantować spłatę zadłużenia. Faktem jest że spółka z o.o., nawet gdy nie prowadzi działalności gospodarczej jest wpisywana do rejestru przedsiębiorców, co jednak nie oznacza że prowadzi działalność gospodarczą.
Oczywiście, w przeważającej większości, spółki z o.o. prowadzą działalność gospodarczą, zatem przyznanie spółkom z o.o. „z automatu” prawa do emisji obligacji jest swoistym uproszczeniem. Jednak, jak to często bywa diabeł tkwi w szczegółach. Przekonał się o tym samorząd województwa kujawsko-pomorskiego, który by uniknąć przekroczenia bezpiecznego progu zadłużenia samorządu, postanowił powołać do życia komunalną spółkę z o.o., która miała pozyskać kapitał, przy pomocą emisji obligacji, na inwestycje z zakresu ochrony zdrowia. Jednak, spółka miała działać w formule non profit, a tym samym nie mogła wyemitować obligacji. Zmusiło to spółkę do zaciągnięcia kredytu w miejsce planowanej emisji – co z kolei podwyższyło koszty pozyskania kapitału.
