Spis treści
Zgodnie z art. 126[1] kodeksu postępowania cywilnego, w każdym piśmie należy podać wartość przedmiotu sporu lub wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy właściwość rzeczowa sądu, wysokość opłaty lub dopuszczalność środka odwoławczego, a przedmiotem sprawy nie jest oznaczona kwota pieniężna.
Czy sąd zwróci pozew, w przypadku gdy nie oznaczę wartości przedmiotu sporu?
Nie, jak już zostało wskazane powyżej, nieoznaczenie wartości przedmiotu sporu w pozwie stanowi brak formalny. Jednakże w sytuacji, gdy pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych lub np. jeżeli od pisma nie uiszczono należnej opłaty, przewodniczący wzywa stron – pod rygorem zwrócenia pisma, do poprawienia, uzupełnienia lub opłacenia go w terminie tygodniowym. Pismo poprawione lub uzupełnione w terminie wywołuje skutki od chwili jego wniesienia.
Wartość przedmiotu sporu, a właściwość sądowa
Prawidłowe oznaczenie wartości przedmiotu sporu jest bardzo ważne, bowiem od tej kwoty uzależniona jest właściwość rzeczowa sądu. Należy pamiętać o tym, że do właściwości sądów okręgowych należą sprawy o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych, oprócz spraw o alimenty, o naruszenie posiadania, o ustanowienie rozdzielności majątkowej między małżonkami, o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym oraz spraw rozpoznawanych w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Ustalenie wartości przedmiotu sporu jest również istotne z punktu widzenia uiszczenia opłat i kosztów sądowych.
W jaki sposób oblicza się wartość przedmiotu sporu?
Na początek należy pamiętać o tym, że do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. W przypadku, gdy powód dochodzi pozwem kilku roszczeń, to należy zliczyć ich wartość. W sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a w przypadku gdy świadczenia trwają krócej niż rok – za cały czas ich trwania. W sprawach o istnienie, unieważnienie albo rozwiązanie umowy najmu lub dzierżawy, o wydanie albo odebranie przedmiotu najmu lub dzierżawy, wartość przedmiotu sporu stanowi przy umowach zawartych na czas oznaczony – suma czynszu za czas sporny, ale nie więcej niż za rok. Natomiast przy umowach zawartych na czas nieoznaczony – suma czynszu za okres trzech miesięcy. Z kolei jeśli chodzi o sprawy o roszczenia pracowników dotyczące nawiązania, istnienia lub rozwiązania stosunku pracy, to wartość przedmiotu sporu stanowi, przy umowach na czas określony – suma wynagrodzenia za pracę za okres sporny, lecz nie więcej niż za rok, a przy umowach na czas nieokreślony – za okres jednego roku. W sprawach o wydanie nieruchomości posiadanej bez tytułu prawnego lub na podstawie tytułu innego niż najem lub dzierżawa wartość przedmiotu sporu oblicza się przyjmując, stosownie do rodzaju nieruchomości i sposobu korzystania z niej, podaną przez powoda sumę odpowiadającą trzymiesięcznemu czynszowi najmu lub dzierżawy należnemu od danego rodzaju nieruchomości. W sprawach o zabezpieczenie, zastaw lub hipotekę wartość przedmiotu sporu stanowi suma wierzytelności. Jeśli jednak przedmiot zabezpieczenia lub zastawu ma mniejszą wartość niż wierzytelność, rozstrzyga wartość mniejsza.
