Niezależnie od tego z jakim terminem w zakresie zasiedzenia mamy do czynienia, każdy kto zechce skorzystać z tej instytucji musi pamiętać o tym, że bieg zasiedzenia może zostać przerwany. To z kolei wywołuje na gruncie prawa cywilnego daleko idące skutki.
Zgodnie z treścią art. 124 w zw. z art. 123 KC, Po każdym przerwaniu przedawnienia lub biegu zasiedzenia biegnie ono na nowo. Bieg zasiedzenia przerywa się:
- przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;
- przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje,
- przez wszczęcie mediacji.
W razie przerwania biegu zasiedzenia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.
Jak podkreśla Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 24 października 2012 r. (sygn. akt III CSK 310/11), artykuł 123 § 1 pkt 1 KC nie typizuje konkretnych czynności, które przerywają bieg przedawnienia, a pośrednio w wyniku odesłania zawartego w art. 175 k.c. – zasiedzenia. W unormowaniu tym ustawodawca do katalogu czynności procesowych przerywających bieg terminu zaliczył także czynności zmierzające bezpośrednio do ustalenia roszczenia. Hipoteza wynikającej z niego normy jest zatem szersza niż unormowania poprzednio obowiązującego. Chodzi w nim także o czynności bezpośrednio zmierzające do realizacji roszczenia o ustalenie prawa własności. Nie budzi wątpliwości, że czynnością tego rodzaju może być zarówno wniesienie pozwu, jak i złożenie wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego. Istotą postępowania rozgraniczeniowego jest ustalenie i utrwalenie granicy lub korekta przebiegu granic pomiędzy sąsiednimi nieruchomościami, a tym samym jego celem jest określenie zasięgu prawa własności zainteresowanych w takiej sprawie. Orzeczenie o rozgraniczeniu ustala więc także prawo własności przygranicznych terenów. Oznacza to też, że przerwanie biegu zasiedzenia może nastąpić także w wypadku wytoczenia przez spadkobiercę powództwa o uzgodnienie stanu prawnego ujawnionego w księdze z rzeczywistym stanem prawnym przez wpisanie w tej księdze również jego prawa własności, nabytego w drodze dziedziczenia – skutek taki nastąpiłby w stosunku do pozwanego współspadkobiercy, wpisanego w księdze wieczystej i będącego w posiadaniu nieruchomości spadkowej.
Czynnością procesową przerywającą bieg zasiedzenia, jest tylko takie działanie, które jest skierowane przeciwko posiadaczowi i jest akcją zaczepną bezpośrednio zmierzającą do pozbawienia go posiadania, na przykład wystąpienie z powództwem windykacyjnym czy wnioskiem o dział spadku, obejmującego daną nieruchomość, jeżeli jej posiadacz jest uczestnikiem działu, nie jest nią natomiast, jeśli posiadacz nie jest uczestnikiem postępowania działowego Nie jest też taką czynnością wniosek właściciela nieruchomości będącej w posiadaniu samoistnym innej osoby o rozgraniczenie tej nieruchomości. Także obrona przed wywłaszczeniem nie jest uważana za czynności skutkujące przerwaniem biegu terminu zasiedzenia (por. uchwała SN z 18 czerwca 1968 r., sygn. akt III CZP 46/68).
