Dobrym przykładem czynności podejmowanych w ramach marketingu szeptanego jest chociażby przekazywanie informacji na temat danych produktów czy usług podczas wizyty u kosmetyczki czy nawet na wakacjach. Tak naprawdę powyższe działania określane są także jako marketing wirusowy, ponieważ jego idea polega na szybkim rozprzestrzenianiu się informacji dotyczących konkretnego przedsiębiorstwa przez samych klientów. Wystarczy bowiem, aby naprawdę niewielka grupa osób przekazała ważną dla firmy informację rynkową swoim znajomym czy rodzinie, a ci z kolei puszczą ją dalej w obieg. Widać zatem, że takie zachowanie jest naprawdę bardzo zbliżone do działań programów wirusowych czy kolokwialnie rzecz ujmując rozprzestrzeniania się zwykłego wirusa grypy.
Z omawianym zagadnieniem wiąże się także kwestia zawierania umów cywilnoprawnych. Powstaje bowiem pytanie czy dopuszczalne jest sporządzenie umowy, której przedmiotem będzie zachwalanie usług, produktów czy wreszcie samej firmy konkretnego przedsiębiorstwa. Okazuje się, że jest to możliwe, prawo bowiem nie zakazuje w żaden sposób marketingu szeptanego.
Drugim problemem w tej kwestii może być forma w jakiej powinna zostać zawarta umowa w przedmiocie wirusowego marketingu. Tak naprawdę Kodeks cywilny przewiduje szereg różnych umów, poczynając od umowy zlecenia, a kończąc na umowie o dzieło. Oczywiście przepisy pozwalają kształtować stosunki cywilnoprawne w swobodny sposób, tym samym strony umowy mogą zadecydować, że interesuje ich zawarcie umowy nienazwanej, czyli takiej która nie występuje na gruncie KC. Trzeba przy tym pamiętać, że jakakolwiek umowa musi być zgodna z prawem, zasadami współżycia społecznego oraz nie może zmierzać do obejścia prawa.
Praktyka pokazuje, że umowy na marketing szeptany zawierane są w przeważającej części w formie umów o świadczenie usług. Jest to rozwiązanie bardzo logiczne, biorąc pod uwagę fakt, że ostatecznie informacje o konkretnym przedsiębiorstwie są przekazywane w formie ustnej. Kodeks cywilny jest jednak w tej materii bardzo lakoniczny, zgodnie bowiem z treścią art. 750 do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Tym samym zainteresowani marketingiem szeptanym powinni przy konstrukcji swojego stosunku zobowiązaniowego posłużyć się regulacją obejmującą umowę zlecenie. Art. 734 i 735 KC stanowi, że przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy.
Umowa zlecenia jest umową starannego działania a nie rezultatu. Oznacza to, że już samo dążenie do wykonania zlecenia stanowi realizację umowy. Przyjmujący zlecenie jest obowiązany do dołożenia najwyższej staranności przy realizacji umowy. Nie ponosi jednak ujemnych konsekwencji, jeżeli nie osiągnie skutku określonego umową. Od umowy zlecenia umowę o dzieło odróżnia konieczność jej sfinalizowania w każdym wypadku konkretnym i sprawdzalnym rezultatem. Obowiązek osobistego wykonania dzieła przez przyjmującego zamówienie będzie miał w odniesieniu do umowy o dzieło mniejsze znaczenie, jeżeli rezultat końcowy zostanie osiągnięty. W wypadku umowy zlecenia rezultat nie jest elementem koniecznym, występuje natomiast jako zasada obowiązek osobistego spełnienia świadczenia przez zleceniobiorcę, z uwagi na osobiste zaufanie między stronami. Dodatkowo, inaczej niż w ramach umowy o dzieło, dołożenie przez zleceniobiorcę należytej staranności i mimo tego nie osiągnięcie przezeń zamierzonego skutku nie może stanowić przypadku niewykonania zobowiązania.
Przyjmujący zlecenie może bez uprzedniej zgody dającego zlecenie odstąpić od wskazanego przez niego sposobu wykonania zlecenia, jeżeli nie ma możności uzyskania jego zgody, a zachodzi uzasadniony powód do przypuszczenia, że dający zlecenie zgodziłby się na zmianę, gdyby wiedział o istniejącym stanie rzeczy. Przyjmujący zlecenie może również powierzyć wykonanie zlecenia osobie trzeciej. Taka sytuacja może jednak zachodzić tylko wtedy, gdy to wynika z umowy lub ze zwyczaju albo gdy jest do tego zmuszony przez okoliczności. W wypadku takim obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie dającego zlecenie o osobie i o miejscu zamieszkania swego zastępcy i w razie zawiadomienia odpowiedzialny jest tylko za brak należytej staranności w wyborze zastępcy. Zastępca odpowiedzialny jest za wykonanie zlecenia także względem dającego zlecenie. Jeżeli przyjmujący zlecenie ponosi odpowiedzialność za czynności swego zastępcy jak za swoje własne czynności, ich odpowiedzialność jest solidarna. W wypadku gdy przyjmujący zlecenie powierzył wykonanie zlecenia innej osobie nie będąc do tego uprawniony, a rzecz należąca do dającego zlecenie uległa przy wykonywaniu zlecenia utracie lub uszkodzeniu, przyjmujący zlecenie jest odpowiedzialny także za utratę lub uszkodzenie przypadkowe, chyba że jedno lub drugie nastąpiłoby również wtedy, gdyby sam zlecenie wykonywał.
Przyjmujący zlecenie powinien udzielać dającemu zlecenie potrzebnych wiadomości o przebiegu sprawy, a po wykonaniu zlecenia lub po wcześniejszym rozwiązaniu umowy złożyć mu sprawozdanie. Powinien mu wydać wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym. Przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe. Dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym. Jeżeli wykonanie zlecenia wymaga wydatków, dający zlecenie powinien na żądanie przyjmującego udzielić mu odpowiedniej zaliczki.
W razie odpłatnego zlecenia wynagrodzenie należy się przyjmującemu dopiero po wykonaniu zlecenia, chyba że co innego wynika z umowy lub z przepisów szczególnych.
Dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Powinien jednak zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia. W razie odpłatnego zlecenia obowiązany jest uiścić przyjmującemu zlecenie część wynagrodzenia odpowiadającą jego dotychczasowym czynnościom, a jeżeli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, powinien także naprawić szkodę. Z kolei przyjmujący zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Jednakże gdy zlecenie jest odpłatne, a wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, przyjmujący zlecenie jest odpowiedzialny za szkodę. Pamiętajmy, że żadna ze stron umowy nie możne zrzec się z góry uprawnienia do wypowiedzenia zlecenia z ważnych powodów.
