Za produkt uważa się także zwierzęta oraz energię elektryczną. Niebezpiecznym produktem zaś jest produkt, który nie zapewnia bezpieczeństwa, jakiego można byłoby oczekiwać, uwzględniając normalne jego użycie. O tym, czy produkt jest bezpieczny, decydują okoliczności z chwili wprowadzenia go do obrotu, a zwłaszcza sposób jego zaprezentowania na rynku oraz podane konsumentowi informacje o właściwościach produktu. Ustawa o ogólnym bezpieczeństwie produktu precyzuje wymagania, jakie powinien spełniać produkt, by nie został uznany za produkt niebezpieczny. Przy ocenie uwzględnia się między innymi cechy produktu, w tym jego skład, opakowanie, instrukcję montażu i uruchomienia, oddziaływanie na inne produkty, jeżeli można przewidzieć, że będzie używany on łącznie z innymi produktami, wygląd produktu, jego oznakowanie, ostrzeżenia, instrukcje dotyczące jego użytkowania oraz kategorie konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo w związku z używaniem produktu, w szczególności dzieci i osoby starsze. Produktem bezpiecznym jest produkt, który w zwykłych lub w innych, dających się przewidzieć, warunkach jego używania, z uwzględnieniem czasu korzystania z rzeczy, a także, w zależności od rodzaju produktu, sposobu uruchomienia oraz wymogów instalacji i konserwacji, nie stwarza żadnego zagrożenia dla konsumentów lub stwarza znikome zagrożenie, dające się pogodzić z jego zwykłym używaniem i uwzględniające wymagania dotyczące ochrony zdrowia i życia ludzkiego.
Odpowiedzialność
Przede wszystkim odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny ponosi jego producent, jeżeli wytwarza go w zakresie swojej działalności gospodarczej. Poza producentem podmiotami, które odpowiadają tak jak producent za powstała szkodę jest wytwórca materiału, surowca albo części składowej, chyba że wyłączną przyczyną szkody była wadliwa konstrukcja produktu lub wskazówki producenta. Odpowiada również ten kto w rzeczywistości producentem nie jest, ale się za niego podaje przez umieszczenie na produkcie swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego. Odpowiedzialnym jest również importer, czyli ten kto produkt pochodzenia zagranicznego wprowadza do obrotu krajowego w zakresie swojej działalności gospodarczej. W wypadku gdy nie jest znana żadna z tych osób, odpowiada ten kto w zakresie swojej działalności gospodarczej zbył produkt niebezpieczny czyli dystrybutor. Osoba taka może zwolnić się od odpowiedzialności jeżeli w ciągu miesiąca od daty zawiadomienia o szkodzie wskaże poszkodowanemu osobę oraz adres producenta lub innej osoby wymienionej wyżej. Jeżeli nie posiada takowej informacji może zwolnić się od odpowiedzialności wskazując podmiot, od którego sam nabył produkt. W sytuacji gdy za szkodę odpowiada także osoba trzecia, odpowiedzialność tej osoby i osób wyżej wymienionych jest solidarna. Odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nie można wyłączyć ani ograniczyć poprzez zastrzeżenie producenta ani uzgodnienia zawarte w umowie. Producent ma możliwości zwolnienia się z odpowiedzialności za szkodę. Nie odpowiada za nią, jeżeli produktu nie wprowadził do obrotu, albo gdy wprowadzenie to nastąpiło poza zakresem jego działalności gospodarczej. Wyłączenie odpowiedzialności występuje również, gdy właściwości niebezpieczne produktu ujawniły się już po wprowadzeniu go do obrotu, chyba że wynikały one z przyczyny tkwiącej poprzednio w produkcie. Podobna sytuacja występuje, gdy nie można było przewidzieć niebezpiecznych właściwości produktu, uwzględniając stan nauki i techniki w chwili wprowadzenia rzeczy do obrotu, albo gdy właściwości te wynikały z zastosowania przepisów prawa.
Odszkodowanie
Odpowiedzialność za szkodę na mieniu ogranicza się do rzeczy zniszczonych lub uszkodzonych, które należą do rzeczy zwykle przeznaczanych do osobistego użytku i w taki przede wszystkim sposób korzystał z nich poszkodowany. Wyłączone zostały z żądania odszkodowania w tym trybie szkody wynikające z zniszczenia samego produktu niebezpiecznego, ewentualnych korzyści jakie można było osiągnąć dzięki produktowi oraz szkody, których wartość nie przekracza równowartości 500 euro. Mimo to należy pamiętać, że nie ma mowy o wyłączeniu odpowiedzialności na zasadach ogólnych, za szkody wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania oraz odpowiedzialności z tytułu rękojmi czy gwarancji. Można nadal z tych uprawnień korzystać.
Przedawnienie roszczeń
Zgodnie z art. 4498 Kodeksu cywilnego roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez produkt niebezpieczny ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się lub przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednak w każdym wypadku roszczenie przedawnia się z upływem lat dziesięciu od wprowadzenia produktu do obrotu.
