Przedłożony przez ministra zdrowia projekt nowelizacji ustawy wdraża do polskiego prawa postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej. Najważniejszym celem tej dyrektywy jest realizacja swobody świadczenia usług w opiece zdrowotnej i stworzenie klarownych ram prawnych ułatwiających pacjentom korzystanie ze świadczeń opieki zdrowotnej w innych państwach członkowskich i – co ważne – możliwości zrefundowania kosztów ww. świadczeń przez publiczny system ubezpieczenia, któremu pacjent podlega. Nowe regulacje mają umożliwić pacjentom uzyskanie zwrotu kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej.
Zwrot kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej
Na mocy nowych przepisów, każdy pacjent, który jest uprawniony do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w Polsce, będzie mógł otrzymać zwrot poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych uzyskanych w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, według stawek stosowanych przy rozliczaniu kosztów takich samych świadczeń w ramach publicznego systemu opieki zdrowotnej. W tej kategorii mieszczą się także produkty lecznicze i wyroby medyczne zakupione w innym niż Polska państwie członkowskim UE.
Pacjent, który skorzystał z odpłatnych świadczeń zdrowotnych w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, aby otrzymać zwrot poniesionych kosztów musi się zwrócić z wnioskiem do właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia. Podstawą do zwrotu będzie rachunek wystawiony przez zagraniczny podmiot wykonujący działalność leczniczą. Uprawnienie to będzie dotyczyć wyłącznie świadczeń gwarantowanych w rozumieniu ustawy o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych. Warunkiem uzyskania zwrotu będą posiadane przez pacjenta skierowania, recepty lub zlecenia na wyroby medyczne – wydane przez osoby uprawnione do ich wystawiania.
Wysokość zwrotu kosztów będzie odpowiadać kwocie uzyskiwanej przez polskich świadczeniodawców z tytułu udzielania identycznego lub zbliżonego świadczenia, w ramach kontraktów z Narodowym Funduszem Zdrowia. Należy podkreślić, że zwrot ten nie będzie mógł przekroczyć kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez pacjenta, wynikającej z wystawionego rachunku. Projekt nowelizacji ustawy szczegółowo określa zasady ustalania zwrotu kosztów.
Wysokość zwrotu za nabycie w innym państwie członkowskim leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia lub wyrobu medycznego – na podstawie recepty wystawionej przez osobę uprawnioną w innym państwie członkowskim albo na podstawie recepty uprawniającej do otrzymania ww. medykamentów, będzie odpowiadać kwocie refundacji wynikającej z przepisów ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia oraz wyrobów medycznych. W przypadku wyrobów medycznych wydawanych na podstawie zlecenia zwrot będzie odpowiadać limitowi finansowania ze środków publicznych dla danego wyrobu.
Krajowy Punkt Kontaktowy
W projekcie nowelizacji ustawy przewidziano, że w centrali Narodowego Funduszu Zdrowia zostanie utworzony Krajowy Punkt Kontaktowy. Do jego zadań należeć będzie m.in.: udzielanie różnego typu informacji o świadczeniodawcach, uprawnieniach pacjentów w kwestiach leczenia transgranicznego, możliwościach i zasadach otrzymania zwrotu kosztów od właściwej instytucji państwa ubezpieczonego, prawach pacjenta. Krajowy Punkt Kontaktowy będzie współpracować z Komisją Europejską oraz z podobnymi placówkami działającymi w innych państwach członkowskich UE. W projekcie założono, że Krajowy Punkt Kontaktowy będzie prowadzić swoją stronę internetową dla pacjentów z innych państw.
