Ustawa o ochronie zwierząt
Zgodnie z treścią art. 1 ustawy o ochronie zwierząt, zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę. Organy administracji publicznej podejmują działania na rzecz ochrony zwierząt, współdziałając w tym zakresie z odpowiednimi instytucjami i organizacjami krajowymi i międzynarodowymi.
Każde zwierzę ma prawo do humanitarnego traktowania. Tym samym oznacza to, że powinno żyć i rozwijać się w godnych warunkach – bez cierpienia. Ostatnie badania dowodzą, iż świadomość niektórych zwierząt może kształtować się na poziomie 4-5 letniego dziecka. Fakt ten tym bardziej powinien skłonić nas do należytego zajmowania się naszymi pupilami. Niezależnie od tego ustawodawca samodzielnie określił zasady opieki nad domowymi zwierzętami.
Obowiązki właściciela
Jak stanowi art. 9 w/w aktu prawnego, kto utrzymuje zwierzę domowe, ma obowiązek zapewnić mu pomieszczenie chroniące je przed zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiające swobodną zmianę pozycji ciała, odpowiednią karmę i stały dostęp do wody. Zabrania się przy tym trzymania zwierząt domowych na uwięzi w sposób stały dłużej niż 12 godzin w ciągu doby lub powodujący u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz niezapewniający możliwości niezbędnego ruchu. Długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 m. Przepisy prawne odnoszą się także do kwestii hodowli specjalnych ras i gatunków zwierząt – określanych najczęściej jako agresywne. Prowadzenie hodowli lub utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na planowane miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa na wniosek osoby zamierzającej prowadzić taką hodowlę lub utrzymywać takiego psa. Powyższego zezwolenia, nie wydaje się, a wydane cofa się, jeżeli pies będzie lub jest utrzymywany w warunkach i w sposób, które stanowią zagrożenie dla ludzi lub zwierząt. Udzielone zezwolenie może być cofnięte – np. wtedy, gdy właściciel/ hodowca nie przestrzega zasad związanych z utrzymaniem i opieką danego zwierzęcia. Organem właściwym w sprawie cofnięcia zezwolenia jest wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa.
Odpowiedzialność za zaniedbania
Naruszanie w/w obowiązków wiąże się nie tylko z moralną odpowiedzialnością danej osoby, ale także z pewnymi sankcjami karnymi. Jak stanowi bowiem ustawa o ochronie praw zwierząt, naruszenie zasad opieki zwierząt domowych może wiązać się z karą aresztu lub grzywny. Pamiętajmy, że usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo do takich czynów jest także karalne. Dodatkowo w razie ukarania za omawiane wykroczenie można orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia oraz przedmiotów z niego pochodzących, jak również można orzec przepadek zwierzęcia. W razie popełnienia wykroczenia można orzec nawiązkę w wysokości do 1.000 zł na cel związany z ochroną zwierząt – np. na rzecz właściwego schroniska. Kara pojawia się także w razie nielegalnej hodowli zwierząt – każdy kto bowiem prowadzi hodowlę lub utrzymuje psa rasy uznawanej za agresywną bez wymaganego zezwolenia, podlega karze aresztu lub grzywny. W razie ukarania za takie wykroczenie można orzec przepadek zwierzęcia.
Niezależnie od powyższego, każdy właściciel zwierzęcia powinien o nie należycie dbać, nie tylko ze względu na grożącą mu odpowiedzialność karną (choć zdaniem wielu jest ona niewspółmiernie niska do krzywdy wyrządzonej zwierzęciu) lecz ze względu na własną odpowiedzialność moralną. Pamiętajmy, że zwierzęta mimo, iż nie mówią tak jak my, potrafią równie silnie jak my odczuwać wiele różnych emocji – niestety także tych negatywnych.
Podstawa prawna:
[art. 1, art. 9 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2013 r. Nr856 j.t.)]
