Zgodnie z art. 39 pkt. 3 i art. 42 k.k. (kodeksu karnego), zakaz prowadzenia pojazdów jest środkiem karnym, który sąd może orzec (fakultatywnie) w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji, albo orzeka (obligatoryjnie) jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w art. 42 § 1 k.k. był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia wypadku. Nadto obligatoryjnie sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na zawsze, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 173 tj. katastrofy, którego następstwem jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, albo w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 177 § 2 (wypadek ze skutkiem śmiertelnym lub ciężkimi obrażeniami) był w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi.
Zgodnie z art. 182 k.k.w. (kodeksu karnego wykonawczego), w razie orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów, sąd przesyła odpis wyroku odpowiedniemu organowi administracji rządowej lub samorządu terytorialnego właściwemu dla miejsca zamieszkania skazanego. Jeżeli skazany prowadził pojazd wykonując pracę zarobkową, o orzeczeniu sąd zawiadamia ponadto pracodawcę, u którego skazany jest zatrudniony. Organ, do którego przesłano orzeczenie zawierające zakaz prowadzenia pojazdów, zobowiązany jest cofnąć uprawnienia do ich prowadzenia w orzeczonym zakresie oraz nie może wydać tych uprawnień w okresie obowiązywania zakazu.
W myśl art. 84 § 1 k.k. Sąd może po upływie połowy okresu, na który orzeczono środki karne wymienione w art. 39 pkt. 1-3 k.k., uznać je za wykonane, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego, a środek karny był w stosunku do niego wykonywany przynajmniej przez rok. Przepisu tego nie stosuje się, jeżeli środki karne wymienione w art. 39 pkt. 2-3 orzeczono na podstawie art. 41 § 1a, art. 41a § 3 albo art. 42 § 2 lub 3.
Reasumując, orzeczony środek karny jakim jest zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, co do zasady może zostać uznany za wykonany, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego, a środek karny był w stosunku do niego wykonywany przynajmniej przez rok. Jednakże, jeżeli środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych został orzeczony obligatoryjnie, tj. tak jak w Pana przypadku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa był w stanie nietrzeźwości, to możliwość taka została wyłączona przez przepisy prawa. Nie może zatem Pan wnosić o uznania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów za wykonany.
Porady prawne / Pomoc prawna
