Adam większość czasu w roku przebywał za granicą, gdzie pracował w celu utrzymania rodziny – tj. żony i trójki małoletnich dzieci – która została w Polsce. Decyzję o wyjeździe Adama za granicę małżonkowie podjęli wspólnie. Żona nie pracowała zawodowo, zajmowała się domem, zaś rodzinę utrzymywał Adam. Mąż miał jednak żal do żony, że gdy przebywał za granicą, ta unikała kontaktu telefonicznego, a gdy wracał do kraju, zaniedbywała prowadzenie gospodarstwa domowego w skutek czego wszystkie obowiązki spadały na niego. Zarzucał żonie bałaganiarstwo, nieprzygotowywanie posiłków, przesiadywanie u sąsiadek oraz pobłażanie dzieciom, a wręcz ich zaniedbywanie. Na tle owych pretensji często dochodziło do kłótni między małżonkami, co skutkowało wniesieniem przez żonę powództwa o rozwód. Jako przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego wskazywała „czepialstwo” męża i liczne kłótnie, które ten prowokował i które – jej zdaniem - doprowadziły do rozpadu małżeństwa.
