Zgodnie z przepisami Konstytucji RP rozporządzenia wydawane są przez organy wskazane w konstytucji na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie ustawowe w odniesieniu, do którego nie da się wskazać żadnych treści ustawowych, które pełniłyby rolę "wytycznych" dotyczących treści aktu, nawet przy spełnieniu pozostałych wymagań zawartych w konstytucji ma charakter blankietowy i pozostawia upoważnionemu prawodawcy zbyt daleko idącą swobodę w kształtowaniu merytorycznych treści rozporządzenia.
W opinii Rzecznika Praw Obywatelskich brak w zaskarżonym przepisie oraz całej ustawie o pomocy społecznej wytycznych dla szczegółowego uregulowania w akcie wykonawczym zryczałtowanej kwoty na utrzymanie dziecka oraz stawek na bieżące funkcjonowanie placówki rodzinnej. Upoważnienie zawarte w tym przepisie ma więc charakter blankietowy. Jest to równoznaczne z oceną, że kwestionowany przepis jest niezgodny z konstytucją.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 85 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej jest niezgodny z art. 92 ust. 1 konstytucji. Przepis ten traci moc obowiązującą z upływem dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw. Kwestionowany przepis o pomocy społecznej jest niezgodny z konstytucją, ponieważ ustawodawca nie zamieścił w ustawie wskazówek, co do kierunku merytorycznych rozwiązań, które powinny znaleźć się w rozporządzeniu.
Zgodnie z konstytucją rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. Niedopuszczalne jest takie sformułowanie, które w istocie upoważnia nie do wydania rozporządzenia w celu wykonania ustawy, lecz do samodzielnego uregulowania całego kompleksu zagadnień, co do których w tekście ustawy nie ma żadnych bezpośrednich unormowań czy wskazówek. Ustawowa regulacja do wydania rozporządzenia nie może pozostawiać upoważnionemu prawodawcy zbyt daleko idącej swobody w kształtowaniu merytorycznych treści rozporządzenia.
Zakwestionowany przepis o pomocy społecznej stanowi, że minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, zryczałtowaną kwotę na utrzymanie dziecka oraz stawki na bieżące funkcjonowanie placówki rodzinnej, uwzględniając potrzebę prawidłowego funkcjonowania tej placówki. Trybunał uznał, że ustawodawca prawidłowo określił organ upoważniony do wydania rozporządzenia, wskazał również zakres spraw przekazanych do uregulowania, jednak nie dopełnił obowiązku sprecyzowania wytycznych dotyczących treści aktu. Nie zamieścił w ustawie wskazówek, co do kierunku merytorycznych rozwiązań, które powinny znaleźć się w rozporządzeniu.
Trybunał Konstytucyjny postanowił odroczyć utratę mocy obowiązującej art. 85 ust. 7 ustawy o pomocy społecznej o dwanaście miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw. Chodzi o czas dla ustawodawcy na dokonanie niezbędnych zmian w ustawie i wydanym na jej podstawie rozporządzeniu, uwzględniających wymogi stawiane w tym zakresie przez konstytucję.
