Według ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych każdy podmiot, który prowadzi zakład i posiada status zakładu pracy chronionej może ubiegać się o jednorazową pożyczkę ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. W tej ustawie znajduje się także przepis upoważniający właściwego ministra do wydania rozporządzenia, w którym zostaną uregulowane m.in. terminy składania i rozpatrywania wniosków, sposobu i trybu sporządzania informacji o wykorzystaniu środków. Natomiast wydane przez Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej rozporządzenie zmienia w sposób istotny grono podmiotów, które uprawnione są do ubiegania się o jednorazową pożyczkę, bowiem wprowadza warunek, aby podmiot ubiegający się o pożyczkę posiadał status zakładu pracy chronionej, przez co najmniej 3 lata. W opinii Rzecznika Praw Obywatelskich treść rozporządzenia wykracza poza zakres upoważnienia ustawowego. Jest także niezgodna z Konstytucją, dlatego, że kwestionowany przepis został wydany nie w celu wykonania ustawy, lecz po to by zmienić rozwiązania w niej zawarte.
– z art. 32 ust. 1 pkt 3 i art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
– z art. 92 ust. 1 Konstytucji. Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw. Oznacza to, że pracodawca, który posiada status zakładu pracy chronionej może starać się uzyskać jednorazową pożyczkę w PFRON. Warunek, aby ubiegający się o pożyczkę ze środków PFRON posiadał status zakładu pracy chronionej, przez co najmniej 3 lata jest niezgodny z ustawą z 27 sierpnia 1997 r.
