Tak naprawdę ustawodawca nie przewidział jakichkolwiek ograniczeń związanych ze świadczeniem pracy w dwóch omawianych formach. Tym samym bez problemu można prowadzić własną firmę i być jednocześnie zatrudnionym nawet na częściowym etacie u innego przedsiębiorcy. Wszystko tak naprawdę zależy od nas samych, a dokładniej od umiejętności pogodzenia większej liczby obowiązków. Pamiętajmy oczywiście przy tym, że nasza własna działalność nie powinna naruszać czy stanowić zagrożenia dla zatrudniającego nasz szefa. Konkurencja jest oczywiście dozwolona, niemniej jednak tylko w pozytywnym brzmieniu tego słowa. Nieetyczne i niezgodne z prawem może zatem być wykorzystywanie informacji zdobytych na etacie, po to aby zwiększyć obroty finansowe własnej firmy.
Ważną kwestią w tej materii są także tzw. klauzule poufności lub klauzule zakazu konkurencji często występujące w zawieranych umowach o pracę. Zgodnie z art. 101[2] Kodeksu pracy, w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji). Pracodawca, który poniósł szkodę wskutek naruszenia przez pracownika zakazu konkurencji przewidzianego w umowie, może dochodzić od pracownika wyrównania tej szkody. Zawarcie umowy w przedmiocie zakazu konkurencji (w formie pisemnej pod rygorem nieważności) jest możliwe wyłącznie, gdy pracownik posiada informacje o szczególnie istotnym charakterze, których publiczne udostępnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Stopień konkretyzacji zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy może być różny w zależności od tego, jakie stanowisko pracy zajmował były pracownik w okresie zatrudnienia u byłego pracodawcy i jaki w związku z tym miał dostęp do szczególnie ważnych informacji. Dla oceny, czy zakres przedmiotowy zakazu konkurencji został wystarczająco sprecyzowany, może mieć znaczenie okoliczność, czy sposób określenia zakresu tego zakazu umożliwiał byłemu pracownikowi ustalenie – bez nadmiernego wysiłku i w oparciu o dostępne mu dane – zakresu obowiązków nałożonych na niego klauzulą konkurencyjną.
Niewątpliwym plusem etatu i własnej działalności gospodarczej jest korzystanie z przywilejów gwarantowanych Kodeksem pracy, takich jak płatne urlopy wypoczynkowe, zwolnienia chorobowe czy wreszcie urlopy wychowawcze. Jednocześnie wszelkie składki na ubezpieczenia społeczne opłacane są przez zatrudniającego nas pracodawcę. W przypadku samozatrudnienia to my sami ustalamy formę opodatkowania, która może być naprawdę atrakcyjna, biorąc pod uwagę szczególnie fakt, że jesteśmy już zatrudniani w innym przedsiębiorstwie. Podstawowym atutem „podwójnego” zatrudnienia jest zatem zmniejszenie obowiązków finansowych względem ZUS jeśli chodzi o pracownika prowadzącego własną działalność gospodarczą.
Minusem takiego rozwiązania jest jednak obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne, niezależnie od tego czy pracodawca opłaca je ciągle za nas. Warto w tym miejscu także podkreślić, że szeroko znana ulga na ubezpieczenia społeczne przysługująca nowym przedsiębiorcom może zostać nie uwzględniona w pewnych sytuacjach. Jeżeli bowiem pracownik zatrudniony na etacie prowadzi własną działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług na rzecz byłego pracodawcy i będą to takie same czynności, które wcześniej wykonywał na podstawie umowy o pracę , konsekwencją będzie utrata prawa do ulgowego opłacania składek. Tym samym pracownik będzie musiał opłacać składki społeczne na ogólnych zasadach, czyli od podstawy wymiaru nie niższej niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych.
Podstawa prawna:
[art.101 2 k.p. (Dz.U.2013.1028 ze zm.)]
