Aby rozwiązać problem nieuczciwego konkurenta, należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm. – zwana dalej: „ustawą”). Akt ten reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej, w szczególności produkcji przemysłowej i rolnej, budownictwie, handlu i usługach – w interesie publicznym, przedsiębiorców oraz klientów.
Bez wątpienia osobę prowadzącą działalność konkurencyjną w stosunku do uczciwej firmy, również należy potraktować jako przedsiębiorcę. Nawet jeśli nie zarejestrował on oficjalnie swej działalności, nie stanowi to przeszkody dla takiego uznania, bowiem w myśl przepisu art. 2 ustawy przedsiębiorcami są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które prowadząc, chociażby ubocznie, działalność zarobkową lub zawodową uczestniczą w działalności gospodarczej.
Nieuczciwa konkurencja według prawa
Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza ono interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Ustawodawca wymienił przykłady niektórych zachowań przedsiębiorcy, które stanowią przejawy nieuczciwej konkurencji.
Czyny nieuczciwej konkurencji (art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.):
– wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa,
– fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów albo usług,
– wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług,
– naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa,
– nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy,
-naśladownictwo produktów, pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie,
– utrudnianie dostępu do rynku,
– przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną,
– nieuczciwa lub zakazana reklama,
– organizowanie systemu sprzedaży lawinowej,
-prowadzenie lub organizowanie działalności w systemie konsorcyjnym.
Co ważne, katalog czynów nie ma charakteru zamkniętego. Może nim być każde działanie przedsiębiorcy, o ile spełnia przesłanki określone w ust. 1 ustawy.
Dochodź swoich praw przed sądem
Przedsiębiorca, którego interesy zostały zagrożone lub naruszone czynem nieuczciwej konkurencji, może – stosownie do treści art. 18 ust. 1 ustawy – żądać:
– zaniechania niedozwolonych działań,
– usunięcia skutków niedozwolonych działań,
– złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie,
– naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych,
– wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści,
– zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego – jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.
Wszelkie żądania należy zawrzeć w pozwie skierowanym do sądu powszechnego, w którego okręgu znajduje się mienie pozwanego podmiotu lub w miejscu wystąpienia niedozwolonego czynu. W piśmie należy opisać dokładnie działalność konkurenta, wyjaśnić na czym polega nieuczciwość oraz przedstawić dowody potwierdzające prowadzenie działalności.
Ponadto, przedsiębiorca w toku postępowania sądowego może domagać się, by sąd orzekł o wyrobach, ich opakowaniach, materiałach reklamowych i innych przedmiotach bezpośrednio związanych z popełnieniem czynu nieuczciwej konkurencji (art. 18 ust. 2 ustawy). Uwzględniając powództwo, sąd w szczególności może orzec ich zniszczenie lub zaliczenie na poczet odszkodowania.
Należy pamiętać, iż roszczenia z tytułu czynów nieuczciwej konkurencji ulegają przedawnieniu z upływem lat trzech. Bieg przedawnienia rozpoczyna się oddzielnie w przypadku każdego naruszenia. W pozostałym kwestiach związanych z przedawnieniem ustawa odsyła do przepisu art. 4421 Kodeksu cywilnego.
Na marginesie warto wskazać, że sama strona internetowa (jako całość), jak i jej poszczególne elementy (struktura, treść, elementy graficzne, aplikacje) podlegają ochronie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631). W myśl ustawy kopiowanie utworu, jakim jest w wielu przypadkach strona internetowa lub jej elementy, stanowi naruszenie praw autorskich.
