Ilość dni urlopu okolicznościowego zależy od ważności zdarzenia i pokrewieństwa z pracownikiem. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. nr 60, poz. 281) wymienia okoliczności, kiedy pracodawca musi udzielić pracownikowi przerwy w pracy:
-
dwa dni urlopu okolicznościowego w razie – ślubu pracownika , urodzenia się dziecka pracownika, śmierci i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy,
-
jeden dzień urlopu okolicznościowego w razie – ślubu dziecka pracownika lub zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.
Pracodawca nie może odmówić pracownikowi udzielenia zwolnienia od pracy z uwagi na szczególne okoliczności wymienione w przepisach prawa. Pracownik musi jednak zgłosić pracodawcy fakt swojej nieobecności w pracy i podać termin w jakim będzie z tego zwolnienia korzystał (usprawiedliwiona nieobecność). Co do zasady, zwolnienie z pracy nie musi nastąpić w terminie zdarzenia, jednakże pracownik powinien udokumentować zależność pomiędzy zdarzeniem a terminem zwolnienia. Chcąc skorzystać z urlopu okolicznościowego, pracownik zobowiązany jest przedstawić pracodawcy dokumenty potwierdzające zaistnienie okoliczności uprawniającej do skorzystania z urlopu okolicznościowego (np. akt zgonu, świadectwo urodzenia dziecka). Urlop okolicznościowy jest udzielany za wynagrodzeniem przez pracodawcę, które oblicza się na zasadach takich jak przy urlopie wypoczynkowym.
W sytuacji, kiedy pracownik przebywa na urlopie wypoczynkowym a termin zdarzenia, które usprawiedliwiałoby nieobecność pracownika pokrywa się z urlopem – pracownikowi dni wolne nie należą się.
