Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, może być stosowany system przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin (art. 139 kp).
Przerwy tej nie wlicza się do czasu pracy, jednakże za czas tej przerwy pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju. Zastosowanie tego systemu pozwala na uelastycznienie procesu pracy i dostosowanie go do zmieniającego się zapotrzebowania na pracę.
Przesłanki zastosowania
System przerywanego czasu pracy może zostać wprowadzony jedynie w układzie zbiorowym pracy. Wyjątkowo pracodawca będący osobą fizyczną, prowadzący działalność w zakresie rolnictwa i hodowli, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa może wprowadzić przerywany czas pracy na podstawie umowy o pracę. W takiej sytuacji pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas przerwy jedynie wówczas, gdy wynika to wyraźnie z umowy o pracę.
W systemie przerywanego czasu pracy rozkład czasu pracy musi z góry określać, w jakie dni i w jakim wymiarze będzie stosowana przerwa. Pracodawca nie może zatem dowolnie dostosować przerwy do zmieniających się okoliczności i zapotrzebowania na pracę. Rozkład czasu pracy może przewidywać tylko jedną i nie dłuższą niż 5 godzin przerwę w skali doby pracowniczej.
Za czas przerwy pracownikowi przysługuje prawo do świadczenia pieniężnego w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju. Za czas przestoju natomiast pracownikowi przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia. W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów (art. 81 § 1 kp). Wynagrodzenie za przerwę może nie przysługiwać tylko u pracodawcy będącego osobą fizyczną prowadzącego działalność w zakresie rolnictwa i hodowli, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, w przypadku gdy umowa o pracę nie przewiduje wynagrodzenia za czas przerwy.
Z przerywanego czasu pracy nie mogą korzystać pracodawcy zatrudniający pracowników:
- w systemach równoważnych (art. 135–137 kp),
- w systemie skróconego tygodnia pracy (art. 143 kp),
- w systemie pracy weekendowej (art. 144 kp),
- przy pracy w ruchu ciągłym i przy pracach związanych z koniecznością ciągłego zaspokajania potrzeb ludności (art. 138 kp).
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. 1998 Nr 21, poz. 94)
