Zaproponowane zmiany dotyczą procedury naboru do służby cywilnej oraz pracowników samorządowych – a więc tych obszarów, które są obecnie regulowane ustawowo. Proponowane zmiany dotyczą procesu naboru do służby cywilnej, nie dotyczą zaś procesu obsadzania wyższych stanowisk w służbie cywilnej, a także dotyczą naboru kandydatów na stanowiska urzędnicze w samorządach, z wyłączeniem kierowniczych stanowisk urzędniczych w samorządach. Zasadniczym celem projektowanej ustawy jest stworzenie narzędzia umożliwiającego zwiększenie zatrudnienie osób niepełnosprawnych w służbie cywilnej i wśród pracowników samorządowych oraz, poprzez stworzenie „dobrego wzorca”, także wśród innych grup pracowników administracji oraz państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych będących jednostkami budżetowymi, projektowane rozwiązania nie obejmują stanowisk kierowniczych w służbie cywilnej oraz w administracji samorządowej.
Proponowane przepisy stwarzają dyrektorowi generalnemu urzędu, w którym wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, jest niższy niż 6%, ogłoszenie naboru do służby cywilnej z uwzględnieniem pierwszeństwa w naborze osób niepełnosprawnych. Analogiczne uprawnienie miałby kierownik jednostki samorządowej, ogłaszający nabór kandydatów na stanowiska urzędnicze, z wyłączeniem kierowniczych stanowisk urzędniczych – o ile wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w tej jednostce jest niższy niż 6%. Takie rozwiązanie daje dyrektorowi generalnemu i kierownikowi jednostki jedynie prawo do podjęcia decyzji o przeprowadzeniu naboru w takim trybie – z którego może skorzystać lub nie. Jeśli jednak nabór ma być przeprowadzany z uwzględnieniem pierwszeństwa w naborze osób niepełnosprawnych, to odpowiednia informacja musi znaleźć się w ogłoszeniu o naborze. Jest to rozwiązanie pozostawiające ostateczną decyzję w rękach dyrektora generalnego – w przeciwieństwie do już istniejącego podobnego rozwiązania, określonego w art. 26 ust. 3 ustawy o służbie cywilnej zgodnie, z którym kandydaci zwolnieni z zawodowej służby wojskowej, ubiegający się o zatrudnienie na stanowiskach związanych z obronnością kraju mają ustawowo określone pierwszeństwo w naborze.
Rozstrzygając taki nabór w pierwszej kolejności będzie się brało pod uwagę wszystkich kandydatów niepełnosprawnych, którzy spełnili wymaganie niezbędne, zawarte w ogłoszeniu o naborze i szeregowało ich w protokole z przeprowadzonego naboru według poziomu spełnienia przez nich wszystkich wymagań zawartych w ogłoszeniu o naborze. W dalszej kolejności będą szeregowani pozostali kandydaci. Ponadto proponowane brzmienie art. 8 ust. 3 ustawy o służbie cywilnej zapewni, że Rada Ministrów podejmując corocznie decyzję w sprawie projektu ustawy budżetowej będzie musiała zapoznać się z uwagami ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego i dokonać analizy wskaźników zatrudnienia osób niepełnosprawnych w poszczególnych urzędach, w tym także dynamiki ich zmian. Rada Ministrów będzie więc mogła, podejmując decyzję o kwotach na wynagrodzenia członków korpusu służby cywilnej w poszczególnych resortach, wywierać presję na resorty, które nie zatrudniają odpowiedniej liczby pracowników niepełnosprawnych i nie podejmują skutecznych działań aby ten stan zmienić.
