W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że stosownie do § 40 Statutu Szkoły Policealnej Dyrektor skreśla ucznia z listy uczniów w przypadku popełnienia przez niego przestępstwa umyślnego. A. D. zaś dopuściła się popełnienia umyślnego przestępstwa z art. 278 § 1 Kodeksu karnego, za które została skazana wyrokiem sądu.
Odwołanie od ww. decyzji wniosła A. D. działając przez pełnomocnika.
W odwołaniu podniesiono, że organ I instancji dopuścił się wady kwalifikowanej, zupełnie pozbawiając stronę czynnego udziału w postępowaniu i naruszając tym art. 10 § 1 i art. 61 § 4 kpa. Wydając zaś decyzję jeszcze przed wszczęciem postępowania w sposób przewidziany prawem, pozbawiono stronę całkowicie prawa do podjęcia obrony. Po rozpatrzeniu odwołania decyzją nr „[…]” z dnia „[…]” Kurator Oświaty utrzymał w mocy decyzję zapadłą w I instancji. Organ II instancji wskazał, że ze Statutu Szkoły Policealnej wynika, że skreślenie z listy uczniów następuje za rażące naruszenie obowiązków wynikających ze statutu i obowiązujących w szkole regulaminów oraz za zachowanie niegodne ucznia szkoły, naruszające dobre obyczaje i zasady współżycia społecznego. Skargę na ww. decyzję wywiodła A. D. wnosząc o uchylenie rozstrzygnięć zapadłych w obydwu instancjach. W skardze powtórzono zarzut odwołania dotyczący pozbawienia strony prawa do czynnego udziału w postępowaniu, czym naruszono art. 61 § 4 kpa. Sąd administracyjny, kontrolując zgodność zaskarżonego rozstrzygnięcia wskazał, żePodstawą materialnoprawną rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. 2004r., nr 256. poz. 2572), zgodnie z którym Dyrektor szkoły lub placówki może, w drodze decyzji, skreślić ucznia z listy uczniów w przypadkach określonych w statucie szkoły lub placówki. Skreślenie następuje na podstawie uchwały rady pedagogicznej, po zasięgnięciu opinii samorządu uczniowskiego. Z użytego zarówno w przepisie art. 39 ust. 2 ustawy o systemie oświaty, jak i w powołanym paragrafie sformułowania „może … skreślić” wynika, że podejmowane na tej podstawie decyzje mają charakter uznaniowy. Oznacza to, że organ decyzyjny posiada swobodę działania i możliwości wyboru określonego sposobu załatwienia sprawy. Sądowa kontrola tego rodzaju decyzji jest ograniczona. Sąd może tylko badać, czy decyzja nie nosi cech dowolności, a więc, czy organ rozstrzygający zebrał cały materiał dowodowy i dokonał wyboru określonego sposobu załatwienia sprawy po wszechstronnym i dogłębnym rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. Okoliczność ta nakłada także na organ szczególny obowiązek wnikliwego uzasadnienia przesłanek, jakimi organ kierował się wybierając właśnie taki sposób załatwienia sprawy oraz pełnego i wyczerpującego przeprowadzenia postępowania dowodowego celem zgromadzenia materiału dowodowego dającego podstawy do rozstrzygnięcia sprawy (vide wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 listopada 2011r., II SA/Wa 1592/11).
Postępowanie w sprawie skreślenia ucznia z listy uczniów toczy się według oceny sądu według przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. W związku z tym należy zwrócić szczególną uwagę na ogromne znaczenie, jakie kodeks nadaje właściwemu przeprowadzeniu postępowania dowodowego (art. 7 i 77 § 1 k.p.a.) oraz zapewnieniu czynnego udziału strony w postępowaniu (art. 10 k.p.a.). Należy podkreślić, że prawo wypowiedzenia się co do całego materiału faktycznego i prawnego zgromadzonego w sprawie, który będzie podstawą do podjęcia decyzji, jest szczególnym uprawnieniem strony. Trzeba również w tym kontekście zwrócić uwagę na regulację art. 61 § 4 kpa, według której o wszczęciu postępowania z urzędu lub na żądanie jednej ze stron należy zawiadomić wszystkie osoby będące stronami w sprawie. Niedopuszczalne jest zatem wszczęcie postępowania bez powiadomienia o tym strony, której służy następnie prawo nie tylko do zapoznania się z aktami sprawy na samym końcu postępowania, lecz także do wypowiadania się co do wszystkich dowodów i zgłaszania własnych wniosków dowodowych (np. o przesłuchanie świadka na określoną okoliczność).
