Zatarcie skazania polega na uznaniu skazania za niebyłe. Zatarcie skazania powoduje – od momentu, w którym następuje – ustanie wszystkich skutków skazania, a więc wynikających z samego faktu skazania, i to na różnych płaszczyznach i w różnych dziedzinach prawa. Wyróżnia się trzy rodzaje zatarcia skazania:
• Zatarcie skazania z mocy prawa, (w tym także na mocy ustawy amnestyjnej),
• Zatarcie skazania zarządzone przez sąd na wniosek skazanego,
• Zatarcie skazania na mocy aktu łaski Prezydenta RP.
Należy pamiętać, że nie podlega zatarciu skazanie na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, jeżeli pokrzywdzony był małoletnim poniżej lat 15. Sąd może na wniosek skazanego zarządzić zatarcie skazania już po upływie 5 lat, jeżeli skazany w tym okresie przestrzegał porządku prawnego, a wymierzona kara pozbawienia wolności nie przekraczała 3 lat. W razie skazania na karę dożywotniego pozbawienia wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 10 lat od uznania jej za wykonaną, od darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania. W razie skazania na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 5 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania. Zatarcie skazania następuje na pisemny wniosek skazanego, sąd może zarządzić zatarcie skazania już po upływie 3 lat. W razie odstąpienia od wymierzenia kary, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem roku od wydania prawomocnego orzeczenia.
W razie skazania przez sąd innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej zatarcie skazania następuje zgodnie z prawem państwa, w którym to skazanie nastąpiło. Jeżeli sprawcę skazano za dwa lub więcej niepozostających w zbiegu przestępstw, jak również, jeżeli skazany po rozpoczęciu, lecz przed upływem, okresu wymaganego do zatarcia skazania ponownie popełnił przestępstwo, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skażań.
