Sąd orzeka obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, zakaz zbliżania się do określonych osób, zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu lub nakaz opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym w razie skazania na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego. Obowiązek lub zakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu. Sąd może orzec obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, zakaz zbliżania się do określonych osób lub zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu na zawsze w razie ponownego skazania sprawcy na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego. Orzekając zakaz zbliżania się do określonych osób, sąd wskazuje odległość od osób chronionych, którą skazany obowiązany jest zachować. Niestety polski ustawodawca zapomniał określić jaka jest minimalna odległość dotycząca zakazu zbliżania się do określonych osób, każdorazowo zatem ustalenie w tym zakresie należeć będzie do właściwego w sprawie sądu. Zakaz orzekany jest na okres od 1 roku do 15 lat lub na zawsze, przy czym sąd nie jest w żaden sposób zobowiązany do wydania orzeczenia w tym przedmiocie. Warto pamiętać, że główną przesłanką do orzeczenia zakazu jest uprzednie skazanie danej osoby za przestępstwo przeciwko pokrzywdzonemu.
Problemem związanym z instytucją zakazu zbliżania się może być kwestia wyegzekwowania tego obowiązku w sytuacji, gdy skazany zamieszkuje razem z osobą, którą zakaz ma tak naprawdę chronić.
