Możliwe jest jednak odroczenie momentu jego nałożenia w przypadku, gdy dla zebrania wszelkich niezbędnych informacji organ mandatowy jest zmuszony przeprowadzić dodatkowe ustalenia. Nałożenie mandatu nie może nastąpić później, niż po upływie 14 dni od daty ujawnienia czynu w sytuacji, gdy sprawca wykroczenia został złapany na gorącym uczynku lub bezpośrednio po jego popełnieniu.
W razie naocznego stwierdzenia wykroczenia pod nieobecność sprawcy ale gdy nie zachodzi wątpliwość co do jego osoby, termin ten jest wydłużony do 90 dni. W sytuacji zaś, gdy wykroczenie zostało ujawnione za pomocą przyrządu kontrolno-pomiarowego lub urządzenia rejestrującego a sprawca nie został schwytany na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem oraz nie zachodzi wątpliwość co do jego osoby, nałożenie grzywny w drodze mandatu karnego nie może nastąpić po upływie 180 dni od daty ujawnienia czynu.
Mandat pozostawia się w takim miejscu, aby ukarany mógł go niezwłocznie odebrać. Powinien wskazywać, gdzie w terminie 7 dni od jego wystawienia ukarany może uiścić grzywnę oraz informować o skutkach jej nieuiszczenia w tym terminie. Staje się on prawomocny z chwilą jego uiszczenia we wskazanym miejscu i terminie. W razie nieuregulowania tak nałożonego mandatu organ, którego funkcjonariusz nałożył grzywnę zobowiązany jest wystąpić do sądu z wnioskiem o ukaranie. Kwestię przedawnienia mandatu reguluje art. 45 Ustawy z dnia 20 maja 1971r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2010r. Nr 46, poz. 275 ze zm.).
Karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Oznacza to, że po upływie tego czasu nie można ukarać sprawcy za popełnienie wykroczenia i nałożyć na niego mandatu. Zasady tej nie stosuje się w przypadku, gdy w trakcie roku od popełnienia wykroczenia wszczęto postępowanie. W takim wypadku karalność przedawnia się z upływem lat 2.
