Niebezpieczna sieć
Internet stał się miejscem, w którym możemy odnaleźć nie tylko wiele różnych informacji, ale także nawiązywać nowe kontakty z innymi ludźmi. W sieci funkcjonuje wiele różnych form komunikacji, niezależnie od tego w jaki sposób porozumiewamy się za pomocą Internetu lub wyrażamy nasze poglądy, pamiętajmy o zachowaniu kultury względem innych użytkowników.
Naruszenie dóbr osobistych może nastąpić nie tylko w szeroko pojmowanej rzeczywistości, ale także w Internecie. Zgodnie z treścią art. 23 i n. Kodeksu cywilnego, dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w KC może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.
Anonimowość w sieci to mit
Jakiekolwiek działanie związane z naruszeniem powyższych dóbr osobistych wiąże się zatem z koniecznością uświadomienia sobie grożącej odpowiedzialności. Dotyczy to także zachowań podejmowanych w Internecie. Tak naprawdę żaden użytkownik nie jest nigdy anonimowy i z łatwością można obecnie ustalić kto dokładnie dopuścił się naruszenia dóbr osobistych innej osoby np. poprzez wypisywanie obelżywych zwrotów w kierunku jednego z uczestników forum internetowego. Jak podkreśla sam Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 marca 2012 r. (sygn. akt V CSK 109/11), ochrona dóbr osobistych osoby uczestniczącej w wymianie poglądów na forum internetowym nie jest wyłączona, jeżeli kierowane przeciwko niej wypowiedzi nie mieszczą się w dopuszczalnej formule dyskusji.
Skierowanie sprawy na drogę sądową jest pierwszym krokiem w celu „ukarania” sprawcy niewłaściwego względem nas zachowania. Oczywiście musimy pamiętać, że odpowiedzialność w tym zakresie przybiera formę odpowiedzialności cywilnej, a nie karnej, dlatego też pozwie kierujemy zawsze do sądu cywilnego. Niezbędne jest jednak zebranie jak największej liczby dowodów obciążających szkalującą nas osobę, tak aby nasze roszczenia były należycie umotywowane i sąd mógł się do nich przychylić. Takie czynności powinny być podjęte jeszcze przed wniesieniem powyższego pisma procesowego, tak aby w późniejszym momencie nie okazało się, że wszelkie wpisy naruszającej nasze dobra osobiste zostały wykasowane ze strony internetowej lub konkretnego forum. Niestety zwykłe wydrukowanie potwierdzającej nasze stanowisko informacji z sieci okazuje się być niewystarczające. Dla sądu takie wydruki nie będą mieć większego znaczenia, co niestety przedłoży się na naszą przegraną.
Zabezpieczenie dowodów
Aby prawidłowo zabezpieczyć dowody w przypadku naruszenia dóbr osobistych w Internecie niezbędna okazuje się być wizyta u notariusza. Funkcjonariusz państwowy sporządzi na nasze żądanie protokół czynności wejścia na daną stronę internetową lub wysłania konkretnej wiadomość e-mail. Treści opisujące naruszane dobra powinny być jak najdokładniejsze, tak aby w przyszłym postępowaniu sądowym nie było wątpliwości jaki czyn jest zarzucany pozwanemu. Tak określone „zarzuty” zostają wydrukowane, uwierzytelnione i następnie dołączone do protokołu przez notariusza. Następnie załączamy powyższy protokół do pozwu, a całość wnosimy do sądu okręgowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pozwanego.
Należyte zabezpieczenie dowodów w omawianej sytuacji jest podstawą naszego sukcesu w sądzie. Wizyta u notariusza jest tak naprawdę jedynym rozwiązaniem w takim przypadku. Zgodnie z wyrokiem WSA w Białymstoku z dnia 23 czerwca 2005 r. (sygn. akt II SAB/Bk 32/05), uwierzytelnione fotokopie dokumentów bądź uwierzytelnione wydruki poczty elektronicznej stanowią odpisy dokumentów zrównane mocą dowodową z oryginałami. Sam wydruk komputerowy (nieuwierzytelniony) takiej mocy mieć już raczej nie będzie.
Podstawa prawna:
[art. 23 k.c. (Dz.U. z 2014 r., Nr 121 j.t.)]
