- Reklama -
czwartek, 25 kwietnia 2024
- Reklama -
Więcej
    Strona głównaPrawoZnajomość języka polskiego do wykonywania zawodu lekarza

    Znajomość języka polskiego do wykonywania zawodu lekarza

    Omawiany projekt określa sposób i tryb przeprowadzenia egzaminu z języka polskiego dla obywateli państw innych niż państwa członkowskie Unii Europejskiej, państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacja Szwajcarska. Zgodnie z art. 1 rozporządzenia lekarz będący obywatelem państwa innego niż Rzeczpospolita Polska, ubiegający się o przyznanie prawa wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany znać język polski w mowie i piśmie w stopniu umożliwiającym stosowanie w mowie i piśmie prawidłowej terminologii medycznej, obejmującej mianownictwo anatomiczne, fizjologiczne, patofizjologiczne, stanów metabolicznych, rozpoznań, stanów chorobowych, procedur i zabiegów. Musi on również rozumieć tekst pisany, a w szczególności ustawodawca ma tu na myśli korzystanie z fachowej literatury i piśmiennictwa lekarskiego oraz przepisów regulujących wykonywanie zawodu lekarza lub lekarza dentysty w Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto znajomość języka polskiego powinna mu umożliwiać porozumiewanie się z pacjentami, lekarzami i przedstawicielami innych zawodów medycznych, a w szczególności poprawne przeprowadzanie wywiadów lekarskich, udzielanie przystępnych i zrozumiałych dla pacjenta porad i informacji, przekazywanie danych o pacjencie i czynne uczestniczenie w konsyliach i konsultacjach, naradach i szkoleniach zawodowych oraz redagowanie tekstów zgodnie z zasadami gramatyki i ortografii oraz czytelne odręczne prowadzenie dokumentacji medycznej, wypisywanie recept oraz skierowań na badania diagnostyczne i specjalistyczne, a także wydawanie orzeczeń i opinii lekarskich.
    Zadaniem Naczelnej Rady Lekarskiej będzie przeprowadzanie egzamin z języka polskiego dla obywatela państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej zwanego dalej cudzoziemcem, na jego pisemny wniosek i po uiszczeniu opłaty. Następnie Naczelna Rada Lekarska zawiadamia egzaminowanego cudzoziemca o wpisaniu na listę egzaminowanych oraz o terminie i miejscu składania egzaminu, nie później niż na 14 dni przed terminem egzaminu. Egzamin składa się z czterech standardowych sprawdzianów. Sprawdzian pisemny jest to standaryzowane dyktando z płyty CD. Sprawdzian testowy to rozumienie tekstu mówionego z płyty CD. Następnie sprawdzian ustny, który sprawdza umiejętność czytania i zrozumienia tekstu czytanego przez zdającego. I ostatni: sprawdzian praktyczny – sprawdza umiejętność symulowanego zbierania wywiadów lekarskich i udzielania porad pacjentom, a w szczególności poprawnego formułowania pytań i wypowiedzi na podstawie dwóch wybranych problemów medycznych. Komisja egzaminacyjna zalicza poszczególne sprawdziany na podstawie uzyskanej liczby punktów. Do zdania egzaminu niezbędne jest uzyskanie w każdym najmniej powyżej sprawdzianów, co najmniej 55 % liczby punktów możliwych do uzyskania. Opłata za egzamin ze znajomości języka polskiego wynosi 400 zł. Jednakże w szczególnych przypadkach Naczelna Rada Lekarska, na wniosek cudzoziemca, może zmniejszyć opłatę do 50% albo nawet całkowicie z niej zwolnić.
     
    Projektowane rozporządzenie zastąpi rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 listopada 2002 r. w sprawie egzaminu ze znajomości języka polskiego niezbędnej do wykonywania zawodu lekarza i lekarza stomatologa oraz rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 lipca 2007 r. w sprawie zakresu znajomości języka polskiego w mowie i piśmie koniecznego do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, które zgodnie z art. art. 1 pkt 2 w związku art. 2 ustawy dnia 12 marca 2008 r. o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty utracą moc z dniem 4 kwietnia 2009 r. Zgodnie z przepisem art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych ustaw w uzasadnionych przypadkach akty normatywne mogą wchodzić w życie w terminie krótszym niż czternaście dni, a jeżeli ważny interes państwa wymaga natychmiastowego wejścia w życie aktu normatywnego i zasady demokratycznego państwa prawnego nie stoją temu na przeszkodzie, dniem wejścia w życie może być dzień ogłoszenia tego aktu w dzienniku urzędowy. Wejście w życie projektu po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia podyktowane jest faktem, iż obowiązujące obecnie rozporządzenia regulujące przedmiotowe kwestie utracą moc z dniem 4 kwietnia 2009 r., ponadto nowa regulacja nie wprowadza zmian merytorycznych w obowiązującej procedurze przeprowadzania egzaminu, w związku, z czym nie stanowi dodatkowego zadania, do którego samorząd lekarski musiałby się specjalnie przygotowywać.
     
    POWIĄZANE ARTYKUŁY
    - Reklama -

    NAJPOPULARNIEJSZE