Żywność także możesz zareklamować i to nie tylko wtedy, gdy jest zepsuta!

Konsekwencją takiego rozwiązania jest prawo konsumenta do reklamacji, gdy zakupione przez nas artykuły spożywcze są „niezgodne z umową”.

 

Prawo do reklamacji podstawowym prawem konsumenta

Wszyscy jesteśmy konsumentami, jeżeli dokonujemy zakupu niezwiązanego bezpośrednio z naszą działalnością gospodarczą lub zawodową. Konsekwencją bycia uznanym za konsumenta skutkuje tym, że przysługuje nam prawo do reklamacji towarów, które są niezgodne z umową. Prawo to przysługuje także względem produktów żywnościowym, zarówno tym paczkowanym, jak i tych sprzedawanym „luzem”.

Żywność też jest towarem konsumpcyjnym, który musi być zgodny z umową

Jak już wcześniej wskazano, produkty żywnościowe to także towar, który podlega reklamacji, gdy jest niezgodny z umową. Definicja niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową jest taka sama dla produktów żywnościowych, jak i innych kupowanych rzeczy. Zgodnie z wolą ustawodawcy, towar (w tym także żywność) jest zgodny z umową, jeżeli:

• odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub ma cechy okazanej kupującemu próbki albo wzoru, a także gdy nadaje się do celu określonego przez kupującego przy zawarciu umowy, chyba że sprzedawca zgłosił zastrzeżenia co do takiego przeznaczenia towaru;
• nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, oraz gdy jego właściwości odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju. Takie samo domniemanie przyjmuje się, gdy towar odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego rodzaju, opartym na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela; w szczególności uwzględnia się zapewnienia, wyrażone w oznakowaniu towaru lub reklamie, odnoszące się do właściwości towaru, w tym także terminu, w jakim towar ma je zachować.

Jak wynika z powyższego, podstawą reklamacji będzie nie tylko zepsucie produktu żywnościowego, którego wskazany termin przydatności do spożycia jeszcze nie upłynął, ale także inna „wada”, np. gdy zapewniono nas – konsumentów (bądź indywidualnie bądź poprzez odpowiednio umieszczoną informację), że kupowane przez nas pomarańcze są soczyste i bardzo słodkie, a po powrocie do domu okazało się, że są kwaśne i suche.

Z tytułu niezgodności produktów spożywczych z umową odpowiada sprzedawca

Nie ulega wątpliwości, że osobą do której reklamacje skierujemy będzie sprzedawca. Jak wynika z art. 4 ust 1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej i o zmianie kodeksu cywilnego, sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową. Nie ma żadnych podstaw, aby nie stosować tegoż unormowania do produktów żywnościowych. Także jeżeli konsument stwierdzi niezgodność produktu żywnościowego z umową, powinien udać się do sprzedawcy z reklamacją.

Uwaga na terminy!

Nie wszystkie przepisy ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej i o zmianie kodeksu cywilnego znajdą wprost zastosowanie do produktów żywnościowych. Z uwagi na ich specyficzny charakter ustalono inne terminy na złożenie reklamacji. Kwestie te reguluje rozporządzenie ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie terminów zawiadomienia sprzedawcy o stwierdzeniu niezgodności towaru żywnościowego z umową.

Kupujący traci uprawnienia z tytułu niezgodności towaru żywnościowego z umową, jeżeli nie zawiadomi o tym sprzedawcy niezwłocznie po stwierdzeniu niezgodności towaru z umową, jednak nie później niż:

• w terminie 3 dni od dnia otwarcia opakowania w przypadku towaru paczkowanego:

1. oznakowanego terminem przydatności do spożycia lub datą minimalnej trwałości,
2. dla którego nie określa się daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia;

• w terminie 3 dni od dnia sprzedaży lub otrzymania towaru – w przypadku towaru sprzedawanego luzem, odmierzanego w miejscu zakupu lub dostarczanego do miejsca zamieszkania kupującego.

Czego może żądać konsument jeżeli kupiony przez niego produkt spożywczy jest wadliwy

Z uwagi na specyficzny charakter produktów spożywczych, konsument nie będzie mógł żądać ich naprawy. Ale może domagać się doprowadzenia do stanu zgodnego z umową poprzez wymianę (np. kupiliśmy śmierdzące i zepsute śledzie, więc sprzedawca wymienia je na świeże i nadające się do spożycia) albo po prostu odstąpić od umowy, jeżeli wymiana będzie niemożliwa albo wymaga nadmiernych kosztów. Wtedy, wracając do naszego przykładu, oddajemy sprzedawcy zepsute śledzie a on oddaje nam pieniądze.

Reklamując produktu spożywcze musisz odnieść je sprzedawcy oraz przedstawić dowód zakupu

Na sam koniec należy jeszcze wspomnieć o rzeczy najbardziej oczywistej. Mówiąc najprościej, reklamując dany produkt musimy go przynieść do sprzedawcy i przedstawić dowód zakupu (np. paragon).

Podstawa prawna:
Art. 4, art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.2002.141.1176).
§ 1 Rozporządzenia ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie terminów zawiadomienia sprzedawcy o stwierdzeniu niezgodności towaru żywnościowego z umową (Dz.U.2003.31.258).