Zgodnie z treścią § 2 rozporządzenia ministra rolnictwa i rozwoju wsi, opakowany środek spożywczy znakuje się, podając, co najmniej w następujące informacje:
• nazwę środka spożywczego,
• dotyczące składników występujących w środku spożywczym,
• datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia,
• sposób przygotowania lub stosowania, jeżeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe postępowanie ze środkiem spożywczym,
• dane identyfikujące:
a) osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która:
– produkuje lub paczkuje środki spożywcze lub
– wprowadza środki spożywcze do obrotu, jeżeli działalność w tym zakresie jest zarejestrowana na terytorium któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej lub na terytorium państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), będącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
• miejsce albo źródło pochodzenia, w przypadku, gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd,
• zawartość netto lub liczbę sztuk opakowanego środka spożywczego,
• warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informację o terminie przydatności do spożycia oraz w przypadku, gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków jego przechowywania,
• oznaczenie partii produkcyjnej rozumianej, jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach.
Dodatkowo na produkcie spożywczym należy zaznaczyć klasę, jakości handlową, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie, jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik, jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.
Znakowanie środków spożywczych
