W założeniach określono, że pracownicze fundusze emerytalne będą mogły przyjmować składki opłacane przez zagranicznych pracodawców będących założycielami lub akcjonariuszami pracowniczych towarzystw emerytalnych, które pracują w oparciu o system zdefiniowanego, określonego świadczenia lub w oparciu o system hybrydowy tj. kapitałowego z elementem ubezpieczeniowym. Składki te będą przekazywane w całości lub w części na pokrycie ryzyk o charakterze ubezpieczeniowym na podstawie umowy z zakładem ubezpieczeń na życie. W projekcie nowelizacji ustawy zostaną określone, zgodnie z dyrektywą 2003/41/WE, warunki zarządzania składkami wnoszonymi do pracowniczych funduszy emerytalnych przez pracodawców mających siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym świadczenie z pracowniczego programu emerytalnego jest gwarantowane przez pracodawcę. W związku z powyższym konieczne będzie doprecyzowanie przepisu np. 2 ust. 2, że przedmiotem działalności funduszu jest gromadzenie środków pieniężnych i ich lokowanie z przeznaczeniem na wypłatę członkom tego funduszu po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego. Do ustawy zostaną też wprowadzone definicje „pracownika zagranicznego”, „ryzyka o charakterze ubezpieczeniowym” oraz „zakładu ubezpieczeń na życie”.
Ponadto, zostanie dodany przepis wskazujący, że pracodawca zagraniczny jest zobowiązany do regularnego opłacania składek na pokrycie całości lub części ryzyk o charakterze ubezpieczeniowym lub gwarancji wyników inwestycyjnych oraz określonego poziomu świadczeń, na podstawie umowy z zakładem ubezpieczeń na życie. Zmianie ulegną przepisy określające statut pracowniczego funduszu, chodzi np. o zasady przyjmowania składek pracowników zagranicznych czy projekt umowy z zakładem ubezpieczeń. Dodane zostaną przepisy rozszerzające zakres wniosku o wpisanie funduszu do rejestru funduszy i rejestru o informację o państwach członkowskich, w których działa fundusz emerytalny.
Do projektu ustawy zostaną także włączone przepisy, w których będzie określone, że pracowniczy fundusz może wybrać zakład ubezpieczeń na życie, do którego będzie przekazywać składki – w całości lub w części pracowników zagranicznych na pokrycie ryzyk o charakterze ubezpieczeniowym lub gwarancji zarówno wyników inwestycyjnych jak i poziomu świadczeń. Zakład ubezpieczeniowy nie będzie zatrudniać ani posiadać we władzach statutowych osób, które są np.: członkami zarządu, rady nadzorczej lub pracownikami towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje. Ponadto, zakład ubezpieczeń na życie musi zapewnić dostateczną kwotę pasywów odpowiadającą zobowiązaniom finansowym, wynikającym z umowy z pracowniczym programem emerytalnym. Musi też posiadać dostateczne rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe odpowiadające pełnemu zakresowi programu emerytalnego.
Zgodnie z założeniami, w projekcie ustawy zostaną szczegółowo opisane warunki umowy z zakładem ubezpieczeń oraz wskazane przyczyny zerwania tej umowy. Dodane zostaną także przepisy, w których określone zostaną sytuacje, kiedy organ nadzoru może nakazać funduszowi zmianę zakładu ubezpieczeń na życie, np. w przypadku, gdy pogarszająca się sytuacja zagraża realizacji zobowiązań finansowych wynikających z umowy. Każdorazowa zmiana zakładu ubezpieczeń na życie powinna być dokonana w sposób zapewniający nieprzerwane wykonywanie obowiązków wynikających z umowy. Pracownicze programy emerytalne działające w ramach III filaru zreformowanego systemu ubezpieczenia społecznego stanowią dobrowolną formę oszczędzania na cele emerytalne.
