Osoby doprowadzone do izby wytrzeźwień lub jednostki Policji pozostają tam aż do wytrzeźwienia, nie dłużej jednak niż 24 godziny. Osoby do lat 18 umieszcza się w odrębnych pomieszczeniach, oddzielnie od osób dorosłych. Osobie doprowadzonej do izby wytrzeźwień, jednostki Policji, podmiotu leczniczego lub innej właściwej placówki utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu terytorialnego przysługuje zażalenie do sądu. W zażaleniu osoba doprowadzona lub zatrzymana może domagać się zbadania zasadności i legalności doprowadzenia, jak również decyzji o zatrzymaniu oraz prawidłowości ich wykonania. Pamiętajmy, że o umieszczeniu w izbie wytrzeźwień zawiadamia się niezwłocznie:
- w przypadku małoletnich – ich rodziców lub opiekunów oraz sąd opiekuńczy;
- w przypadku innych osób – na ich żądanie, wskazane przez nie osoby.
Jednocześnie pieniądze, przedmioty wartościowe i napoje alkoholowe znajdujące się przy osobach kierowanych do izb wytrzeźwień zatrzymuje się w depozycie. Z takich depozytów pieniężnych izby wytrzeźwień mogą potrącać swe należności z tytułu opłat związanych z pobytem w izbie. Na innych przedmiotach zatrzymanych w depozycie izbom wytrzeźwień służy ustawowe prawo zastawu celem zabezpieczenia tych należności.
Jeszcze do 17 stycznia 2013 r. pobyt w izbie wytrzeźwień wiązał się z uiszczeniem obowiązkowej opłaty. Miała ona charakter publiczno-prawny i stanowiła dochód budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Opłata standardowo wynosiła 250 zł za dobę pobytu, a jej uiszczenie mogło być rozkładane na raty. Opłaty z tytułu pobytu w izbie wytrzeźwień nie posiadały charakteru zobowiązaniowego w rozumieniu prawa cywilnego, lecz administracyjnoprawny i wynikają nie z czynności prawnej, lecz z decyzji o przymusowym umieszczeniu w izbie. Ze względu jednak na pewne zawirowania prawne na chwilę obecną pobyt w izbie wytrzeźwień jest całkowicie darmowy, a tym samym gminy nie mają prawa żądać powyższej opłaty.
Cała sytuacja powstała na skutek skierowania ustawy regulującej omawianą materię do Trybunału Konstytucyjnego przez Prezydenta RP. Jest to tożsame z brakiem obowiązującej mocy prawnej takiej ustawy, przynajmniej do czasu, aż nie zostanie ona podpisana przez Prezydenta. Jednocześnie brak jest w tej chwili jakiegokolwiek aktu prawnego, który regulowałby choćby w najmniejszym zakresie kwestię opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień. Tym samym skoro nie ma właściwych przepisów, to nie może być mowy o jakiejkolwiek opłacie. Sejm i Senat z pewnością nadrobią to niedopatrzenie i nowa regulacja związana z opłatami ujrzy światło dzienne, nie nastąpi to jednak szybko, biorąc pod uwagę długość polskiego procesu legislacyjnego. Pojawiają się głosy, że brak opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień będzie i tak nadrobiony, bowiem nowe koszty pobytu zostaną zdecydowanie powiększone – nawet do 350 zł. Najprawdopodobniej w opłacie za pobyt w izbie znajdą się udzielone świadczenia zdrowotne, podane produkty lecznicze oraz detoksykacja. Wystawiony rachunek trzeba będzie uregulować w ciągu 14 dni od doręczenia wezwania do zapłaty. Pamiętajmy, że termin przedawnienia roszczenia o opłatę raczej nie ulegnie zmianie i wynosić będzie nadal 5 lat, liczonych od dnia jej wymagalności.
Na zakończenie warto przytoczyć uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 1992 r. (sygn. akt I KZP 43/91), zgodnie z którą osobie doprowadzonej do izby wytrzeźwień, czy społecznego zakładu służby zdrowia, a w razie braku izby wytrzeźwień do jednostki Policji nie przysługują uprawnienia przewidziane w kodeksie postępowania karnego dla osoby zatrzymanej.
