O ustanowieniu depozytu notarialnego decyduje chwila złożenia pieniędzy, a nie moment spisania protokołu przez notariusza. Takie stanowisko podziela również Sąd Najwyższy. Żeby pieniądze w obrocie gospodarczym przejęła osoba uprawniona bezpiecznym sposobem na ich przekazanie jest właśnie omawiany depozyt notarialny. Prawo o notariacie uznaje, że przyjmowanie depozytów za jedną z czynności notarialnych. Nie nakazuje jednak notariuszom przyjmowania depozytów, a jedynie umożliwia taką formę działania.
Najczęściej taki depozyt ustanawia się podczas umowy sprzedaży, której przedmiotem jest nieruchomość. Żeby zabezpieczyć swoje interesy, zbywca może nakazać nabywcy wpłatę całości lub części zapłaty do depozytu. Wówczas zbywca ma pewność, że pieniądze trafią do niego, a nie będzie miał jedynie roszczenia o zapłatę na papierze, które to będzie mu zdecydowanie trudniej wyegzekwować w przyszłości.
Często też z takiej formy zabezpieczenia korzystają przedsiębiorcy, ponieważ zwiększa ona bezpieczeństwo obrotu.
Źródło:
-ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. prawo o notariacie (Dz.U. 1991 Nr 22 poz.91).
